PCR ontwikkelingen

Gedurende de laatste twee jaar is in dit tijdschrift een aantal artikelen gewijd aan nieuwe technieken in de medische research. De materialen en de methoden van de moleculaire genetica, en de nieuwe methoden in de pathologische anatomie werden behandeld. In navolging hiervan willen wij in dit artikel ingaan op de polymerase-kettingreactie . In het kort worden de theoretische achtergronden van de PCR en enkele experimentele toepassingen, in het perspectief van bestaande diagnostische methoden, besproken. De essentie van deze moleculair-biologische techniek is de mogelijkheid tot snelle in vitro-amplificatie van een stuk nucleïnezuur: in slechts enkele uren tijd kunnen miljoenen kopieën van een specifiek stuk DNA gemaakt worden. Sinds de eerste publikatie van Saiki et al. in 1985 wordt deze techniek nu op vele terreinen van medische research toegepast.

Principe 

Het DNA van elk organisme heeft zijn eigen unieke nucleotidenvolgorde. De nucleotiden bestaan uit een suiker, een fosfaatgroep en een specifieke base, namelijk adenine, thymine, cytosine of guanine. Het DNA PCR is opgebouwd uit twee complementaire nucleotiden strengen, waarbij tegenover adenine in de ene streng altijd thymine in de andere streng ligt en tegenover guanine altijd cytosine. De waterstofbruggen tussen deze basenparen houden de beide complementaire strengen bijeen. Als men het DNA verhit, verbreekt men de waterstofbruggen en valt het DNA uiteen in twee losse strengen; dit proces heet denaturatie. Twee enkelstrengs DNA-moleculen kunnen bij lagere temperatuur weer renatureren tot een dubbelstrengs molecuul, mits de beide strengen complementair zijn. DNA is belangrijk iets van de mens.